DE KRING Praktijk voor Psychotherapie
Broodjes in de Auto
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
We gingen zoals gewoonlijk weer eens later weg dan ik in mijn hoofd had. Ik word er gek van dat ik iedereen moet opjagen om op tijd te zijn
Het lijkt op een gestrest begin van wat een gezellig uitje moest worden.
Zeg dat wel. Ik ben er moe van als ik eraan denk.
Jij was aan het opjagen…en je kinderen, wat deden die?
Nog even dit, nog even dat…, langzaam eten, nergens last van.
Ook niet van jou?…
Ik had in ieder geval last van mezelf…
Van wie moet je zó exact zijn met tijd?
Van mezelf…
Van wie heb je dat geleerd?
Van mijn moeder, denk ik. Te laat komen was niet sociaal. Ze riep altijd: Schiet op!!! Ik heb me vroeger enorm op zitten jagen uit angst één minuut te laat te komen. Daar kon ze niet tegen. Helemaal niet relaxed. Daar blokkeer ik van, van de zenuwen.
Wat dacht je daar toen bij?
Ik kom te laat, mama wordt boos, ik red het niet…
Zullen we dit eens in de driehoek zetten?
Th tekent de driehoek en vult de bekende gegevens in:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Ja precies. Ik zat onder de streeptoen iedereen aan het treuzelen was.
Zie je de dialoog?
Ja, hoe meer ik blokkeerde door mijn zenuwen en angst, hoe meer ik weer blokkeerde, hoe trager het ging, hoe meer mijn moeder weer ging opjagen enzovoort. Ik denk dan, laat me toch met rust!
En wat doe jij nu als je kinderen treuzelen? Hoe ga je met die herhaling uit je jeugdjaren om?
Ik jaag ze op … natuurlijk… hmmm…
Zo houd je je patronen in stand. Als het om tijd gaat, functioneer je onder de streep. Wil je je coping mechanisme in de driehoek zetten?
Cl:
Th:
Terwijl ik ook wel zoiets heb van dat het met vakantie belangrijker kan zijn om in rust te vertrekken. We hèbben helemaal geen haast. Trouwens, altijd in rust vertrekken heeft ook wel iets.
Dat klinkt autonoom: Jìj (wijst op Autonome) vindt in rust vertrekken belangrijker dan jagen om op tijd te zijn en in je Kleine en Overtuigingen vast te zitten. Zet het maar in de driehoek.
Th:
Cl:
Th:
Hoe kun je zorgen dat je in rust vertrekt?
Ik zou wat eerder kunnen opstaan, me wat eerder rustig voorbereiden. Ik zou de kinderen hun broodje in de auto kunnen laten opeten. Ik zou kunnen accepteren dat we wat later zijn.
Dus: Stel dat je jezelf en je omgeving niet meer op gaat jagen, dan ziet het er zo uit:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Cl:
Th:
Merk je dat je keuzes krijgt? Je zit boven de streep.
Ja!
Hoe is het voor je Kleine als je hem zegt dat hij niet bang hoeft te zijn dat mama boos wordt, dat was vroeger. Nu regel jij het. Stel hem maar gerust.
Dat voelt goed.
En wat wil je met die dwingende stem die je Kleine zo opjaagt, je moeder in feite?
Mama, bemoei je er niet mee! Ik laat me niet meer opjagen.
Zullen we een Autonoom voornemen maken voor de komende week?
Ehm…ja, aankomende week ga ik anders met tijd om als we donderdag bij mijn schoonouders gaan eten. Ik let op de planning zodat we niet hoeven haasten, ik ga hierbij flexibel met tijd en activiteit om. Ik begin meer op tijd met organiseren. Stel dat de kinderen trager zijn dan ik had verwacht, zeg ik ze op rustige toon wat ze moeten doen. Als het ondanks alles toch later dreigt te worden dan de bedoeling is, accepteer ik dat. Ik kan mijn schoonouders altijd nog even bellen dat we later komen.
Klinkt relaxed.
Citaat uit: ‘De Driehoek, een dynamisch werkmodel voor psychotherapie’, Lonneke Weusten, U2Pi, 2016